Daily Archives: 5 Ιανουαρίου, 2011

Το 3γωνο της …αμαρτίας!

Posted on από makcelio

Trio con una madre madura tetona

pornoNi ella misma sabe como puede tener esos melones tan inflados pero lo que si sabe es que le gusta estar con dos machos para que a uno pueda comerle la polla lo mas adentro posible mientras el otro le revienta el chocho.
Relacionado con: Maduras, Trio

Σε κατάσταση διάλυσης ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Posted on από makcelio
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η παράδοση της συντήρησης και της επισκευής σε ιδιωτικές εταιρείες και η συρρίκνωση του εργατοτεχνικού προσωπικού απειλούν την ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου!

Στα μέτρα της πολιτικής που συνδιαμορφώνει με την τρόικα φέρνει η κυβέρνηση το Ναύσταθμο Σαλαμίνας, με δραματικές επιπτώσεις στην ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου.
Η κατάσταση διάλυσης, που επικρατεί στην επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, είναι αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού και της ανάθεσης, με πολύ μεγαλύτερο κόστος, της όποιας επισκευής και συντήρησης των πολεμικών πλοίων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Να σημειωθεί πως η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου αποτελεί τη καρδιά της λειτουργίας του, αφού, αν σ’ ένα ναύσταθμο δεν λειτουργεί με επάρκεια ο τομέας της συντήρησης και της επισκευής των πλοίων, τότε αυτός μετατρέπεται σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων.
Η απειλή για τη λειτουργία του Ναυστάθμου είναι άμεση, με απρόβλεπτες συνέπειες στην ετοιμότητα του Στόλου, στην ασφάλεια των πολεμικών εγκαταστάσεων και στην άμυνα της χώρας. Η ιδιωτικοποίηση των εργασιών που εδώ και καιρό επιχειρείται και η εγκατάλειψη στην οποία έχει οδηγηθεί η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου έχουν πάει τα πράγματα στο απροχώρητο.
Αυτό αποτυπώνεται και στα Υπηρεσιακά Σημειώματα των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και τις καταγγελίες του πολιτικού προσωπικού προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
Σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων κινδυνεύει να μετατραπεί ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Το ζήτημα ανέδειξε έγκαιρα το ΚΚΕ, από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας, σημειώνοντας τις σοβαρότατες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού για την πολιτική απέναντι στο Ναύσταθμο και τις συνέπειες που αυτή έχει για την ασφάλεια της χώρας. Πολύ περισσότερο μάλιστα που αυτή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων υλοποιείται σε ολοένα και πιο πολλούς τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αμυντικής Βιομηχανίας, όπως επιβεβαιώνουν και οι σημερινές εξελίξεις με την ΕΑΒ και τα ΕΑΣ.

Το ΚΚΕ, με πολύμορφες παρεμβάσεις, ζήτησε και απαιτεί άμεσα μέτρα, ώστε να σταματήσει η πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, τόσο του Ναύσταθμου Σαλαμίνας, όσο και αυτού στην Κρήτη, να εξασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις από τη σκοπιά της υποδομής και του εξοπλισμού, να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού και να βελτιωθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές του προσωπικού.
Σε πορεία ιδιωτικοποίησης – διάλυσης
Η κυβερνητική στρατηγική της συρρίκνωσης και κατ’ επέκταση της ιδιωτικοποίησης στρατηγικής σημασίας Οργανισμών και επιχειρήσεων έχει πλήξει εδώ και καιρό το Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Το ένα μετά το άλλο τα συνεργεία και τα τμήματα του Ναυστάθμου κλείνουν και οι όποιες εργασίες επισκευής και συντήρησης πραγματοποιούνται στα πολεμικά πλοία ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, στο όνομα της κάλυψης επειγουσών αναγκών.
Το δοκιμασμένο και έμπειρο εργατοτεχνικό προσωπικό, στο οποίο επί τόσα χρόνια στηριζόταν το Πολεμικό Ναυτικό και όπως κοινώς είναι παραδεκτό έφερνε σε πέρας δύσκολες αποστολές, έχει μειωθεί στο ελάχιστο και διαρκώς περιθωριοποιείται.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν πολεμικά πλοία, αλλά και οπλικά συστήματα χωρίς την απαραίτητη συντήρηση και επισκευή. Εχουν υπάρξει, κατά το πρόσφατο παρελθόν, και συγκεκριμένα περιστατικά, όπου πολεμικά πλοία «τέθηκαν εκτός» μεσοπέλαγα, χωρίς δυνατότητα άμεσης επέμβασης από συνεργείο, γιατί «οι εργολάβοι δεν είναι για τα δύσκολα», οι δε εργατοτεχνίτες δεν υπάρχουν πλέον. Επίσης, προβλήματα συντήρησης και επισκευής παρουσιάζονται και στα οπλικά συστήματα, όπως τα «οτομελάρα» και τα «μπόφορς».
Η μεθόδευση ιδιωτικοποίησης, στην ουσία διάλυσης του Ναυστάθμου, έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία και γίνεται μέσω της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού που εργάζεται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και του μόνιμου προσωπικού.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν μόνο περίπου 150 εργαζόμενοι, από τους 500 που ήταν πριν δέκα χρόνια. Ειδικά στα επιμέρους τμήματα, η κατάσταση είναι τραγική: Στο εφαρμογείο, από 250 έχουν μείνει μόνο 10 εργαζόμενοι. Το μηχανουργείο έχει κλείσει, αφού από 30 εργαζόμενους έχουν μείνει μόνο 4. Το χυτήριο επίσης έκλεισε. Το πρωτοτυπείο είναι πλέον χωρίς αντικείμενο εργασίας. Το τμήμα Βυθιζομένων Δεξαμενών είναι ουσιαστικά εκτός λειτουργίας και χάνεται η συσσωρευμένη τεχνογνωσία τόσων χρόνων.
Την τελευταία περίοδο, μάλιστα, κατά παράβαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού επέβαλε την αντικατάσταση των 24ωρων βαρδιών του εργατοτεχνικού προσωπικού, με 8ωρες κυλιόμενες βάρδιες, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα την αδυναμία οργάνωσης των συνεργείων (γίνεται διασπορά σε διαφορετικά 8ωρα των ειδικοτήτων που απαιτείται να συνυπάρχουν) και ουσιαστικά την παύση εργασιών στο Ναύσταθμο, αφού καθίσταται αδύνατη η συντήρηση, επισκευή και δεξαμενισμός – αποδεξαμενισμός των πολεμικών πλοίων.
Οι εργαζόμενοι, με συνεχείς καταγγελίες, έχουν κάνει λόγο για σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις που οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ναυστάθμου με πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος και, το κυριότερο, θέτουν σε μια διαρκή ομηρεία το Στόλο. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως έτσι μένει το πεδίο ανοιχτό για τις ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες ανατίθενται οι εργασίες.
Ομως οι εργολάβοι, που το μόνο ενδιαφέρον τους είναι να βγάλουν εύκολα και πολλά λεφτά, δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες επισκευής και συντήρησης των πλοίων, γιατί ούτε την εμπειρία έχουν ούτε διαθέτουν τη σχέση συνέχειας, που μετά από χρόνια απέκτησε το εργατοτεχνικό προσωπικό με τα συγκεκριμένα αντικείμενα.
Κραυγή αγωνίας
Η εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στο Ναύσταθμο αποτυπώνεται ανάγλυφα σε Υπηρεσιακό Σημείωμα εσωτερικής χρήσης με αριθμό 44/10, της Τεχνικής Διεύθυνσης του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, με θέμα «Αναφορά Καταστάσεως Πολιτικού Προσωπικού Πλωτής Δεξαμενής του ΝΣ», που φέρει την υπογραφή του αρμόδιου τμηματάρχη πλωτάρχη Χ. Σουλτάτη και μελών του πολιτικού προσωπικού. Συγκεκριμένα, καταγγέλλεται ότι:
«Λόγω της συνταξιοδότησης του Πολιτικού Προσωπικού, η δύναμη εργαζομένων στο Υποτμήμα 4820 έχει μειωθεί αισθητά, με περαιτέρω επιπρόσθετη μείωση εντός του μηνός Απριλίου 2010, όπου και αναμένεται να περιορίσει το δυναμικό στο 55% του προβλεπόμενου.
Η δεξαμενή ΠΔ-2 πλησιάζει το όριο τακτικής επισκευής, αλλά λόγω τόσο της παλαιότητάς της όσο και της συνεχούς και εντατικής χρήσης της – το τελευταίο ιδιαίτερα χρονικό διάστημα (χρήση υπερυψώσεως για την ικανοποίηση απαιτήσεων δεξαμενισμών Φ/Γ τύπου ΜΕΚΟ επί διετία) – παρουσιάζει εμφανή πλέον τα σημεία κόπωσής της. Ετσι οι διαρροές κεντρικών επιστομίων γίνονται όλο και πιο έντονες και βαθύτερες, ενώ μηχανήματα και όργανα ελέγχου βρίσκονται λειτουργικά στα όριά τους (…)
Η επισκευή των προαναφερομένων συστημάτων απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακινησίας εν λόγω δεξαμενής, το οποίο δεν φαίνεται ότι μπορεί να εξασφαλισθεί από το ΠΝ μέσα στα πλαίσια του συνήθους προγράμματος λειτουργίας της. Το γεγονός επιδεινώνει και η μη διαθεσιμότητα του Συγχροανελκυστήρα.
Συνηγορουμένων των ανωτέρω παρακαλούμε για άμεση ενίσχυση του εργατικού δυναμικού των Πλωτών Δεξαμενών, καθόσον ο ελάχιστος απαιτούμενος χρόνος εκπαίδευσης – τόσο για τα ΕΝΑΕ όσο και από τα Ελληνικά Ναυπηγεία Ελευσίνας – για άτομα ικανά να εκτελέσουν φυλακή επιτήρηση ΠΔ (και όχι κινήσεις δεξαμενισμού) καθορίζεται στους 6 μήνες. Η εύρυθμη λειτουργία των ΠΔ δύναται επί του παρόντος και για το ως άνω χρονικό διάστημα να ικανοποιηθεί μόνο με την χρήση έμπειρου προσωπικού».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η καταγγελία που εκδόθηκε το Σεπτέμβρη του 2010, από το Σύνδεσμο Ιδιωτικού Προσωπικού Ναυστάθμου Σαλαμίνας, προς τους αρχηγούς των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Σε αυτή γίνονται συγκεκριμένες αναφορές και καταγγελίες για την κατάσταση στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και καταγράφονται για τα προβλήματα τεχνικής υποστήριξης του Στόλου.
«Ετοιμάζονται, τονίζεται, να κάνουν δώρο τα μοναδικά φιλέτα που έχουν απομείνει στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και αυτά δεν είναι άλλα από τα τμήματα Παροχής Ενέργειας Ηλεκτρισμού με πάνω από 25 υποσταθμούς τάσης 20.000 KV και στρεπτά ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, που με την επιχειρούμενη κατάργηση της Σύμβασης Εργασίας των εργαζομένων με εντολή του Υπαρχηγού ΓΕΝ μέσω ενός σήματος, στερεί την επισκευή και συντήρηση των υποσταθμών και ηλεκτροπαραγωγικών ζευγών τινάζοντας το κόστος εργασίας αλλά μεταφοράς στα ύψη.
Το δεύτερο φιλέτο είναι οι πλωτές δεξαμενές, για τις οποίες δεν μας λένε πώς, με την αλλαγή του τρόπου εργασίας των εργαζομένων, θα γίνεται ο δεξαμενισμός και ο αποδεξαμενισμός των πολεμικών μας πλοίων».
Ακολούθως επισημαίνουν: «Είναι φανερό ότι θέλουν να τα δώσουν σε ιδιώτες, όπως έδωσαν τα ρυμουλκά, τα μέσα μεταφοράς Β/Β και τόσα άλλα. Ο τρόπος εργασίας, εδώ και 35 χρόνια, λειτουργούσε άψογα, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς ατυχήματα ή απώλειες ζωής. Με το νέο τρόπο εργασίας τα πάντα ανατρέπονται και όλοι θα έχουν τεράστιες ευθύνες σε περιπτώσεις τέτοιων καταστάσεων, όπως και η συντήρηση των πλοίων που θα δοθεί σε ιδιώτη».

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Σε κατάσταση διάλυσης ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Posted on από makcelio
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η παράδοση της συντήρησης και της επισκευής σε ιδιωτικές εταιρείες και η συρρίκνωση του εργατοτεχνικού προσωπικού απειλούν την ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου!

Στα μέτρα της πολιτικής που συνδιαμορφώνει με την τρόικα φέρνει η κυβέρνηση το Ναύσταθμο Σαλαμίνας, με δραματικές επιπτώσεις στην ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου.
Η κατάσταση διάλυσης, που επικρατεί στην επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, είναι αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού και της ανάθεσης, με πολύ μεγαλύτερο κόστος, της όποιας επισκευής και συντήρησης των πολεμικών πλοίων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Να σημειωθεί πως η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου αποτελεί τη καρδιά της λειτουργίας του, αφού, αν σ’ ένα ναύσταθμο δεν λειτουργεί με επάρκεια ο τομέας της συντήρησης και της επισκευής των πλοίων, τότε αυτός μετατρέπεται σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων.
Η απειλή για τη λειτουργία του Ναυστάθμου είναι άμεση, με απρόβλεπτες συνέπειες στην ετοιμότητα του Στόλου, στην ασφάλεια των πολεμικών εγκαταστάσεων και στην άμυνα της χώρας. Η ιδιωτικοποίηση των εργασιών που εδώ και καιρό επιχειρείται και η εγκατάλειψη στην οποία έχει οδηγηθεί η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου έχουν πάει τα πράγματα στο απροχώρητο.
Αυτό αποτυπώνεται και στα Υπηρεσιακά Σημειώματα των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και τις καταγγελίες του πολιτικού προσωπικού προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
Σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων κινδυνεύει να μετατραπεί ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Το ζήτημα ανέδειξε έγκαιρα το ΚΚΕ, από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας, σημειώνοντας τις σοβαρότατες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού για την πολιτική απέναντι στο Ναύσταθμο και τις συνέπειες που αυτή έχει για την ασφάλεια της χώρας. Πολύ περισσότερο μάλιστα που αυτή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων υλοποιείται σε ολοένα και πιο πολλούς τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αμυντικής Βιομηχανίας, όπως επιβεβαιώνουν και οι σημερινές εξελίξεις με την ΕΑΒ και τα ΕΑΣ.

Το ΚΚΕ, με πολύμορφες παρεμβάσεις, ζήτησε και απαιτεί άμεσα μέτρα, ώστε να σταματήσει η πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, τόσο του Ναύσταθμου Σαλαμίνας, όσο και αυτού στην Κρήτη, να εξασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις από τη σκοπιά της υποδομής και του εξοπλισμού, να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού και να βελτιωθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές του προσωπικού.
Σε πορεία ιδιωτικοποίησης – διάλυσης
Η κυβερνητική στρατηγική της συρρίκνωσης και κατ’ επέκταση της ιδιωτικοποίησης στρατηγικής σημασίας Οργανισμών και επιχειρήσεων έχει πλήξει εδώ και καιρό το Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Το ένα μετά το άλλο τα συνεργεία και τα τμήματα του Ναυστάθμου κλείνουν και οι όποιες εργασίες επισκευής και συντήρησης πραγματοποιούνται στα πολεμικά πλοία ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, στο όνομα της κάλυψης επειγουσών αναγκών.
Το δοκιμασμένο και έμπειρο εργατοτεχνικό προσωπικό, στο οποίο επί τόσα χρόνια στηριζόταν το Πολεμικό Ναυτικό και όπως κοινώς είναι παραδεκτό έφερνε σε πέρας δύσκολες αποστολές, έχει μειωθεί στο ελάχιστο και διαρκώς περιθωριοποιείται.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν πολεμικά πλοία, αλλά και οπλικά συστήματα χωρίς την απαραίτητη συντήρηση και επισκευή. Εχουν υπάρξει, κατά το πρόσφατο παρελθόν, και συγκεκριμένα περιστατικά, όπου πολεμικά πλοία «τέθηκαν εκτός» μεσοπέλαγα, χωρίς δυνατότητα άμεσης επέμβασης από συνεργείο, γιατί «οι εργολάβοι δεν είναι για τα δύσκολα», οι δε εργατοτεχνίτες δεν υπάρχουν πλέον. Επίσης, προβλήματα συντήρησης και επισκευής παρουσιάζονται και στα οπλικά συστήματα, όπως τα «οτομελάρα» και τα «μπόφορς».
Η μεθόδευση ιδιωτικοποίησης, στην ουσία διάλυσης του Ναυστάθμου, έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία και γίνεται μέσω της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού που εργάζεται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και του μόνιμου προσωπικού.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν μόνο περίπου 150 εργαζόμενοι, από τους 500 που ήταν πριν δέκα χρόνια. Ειδικά στα επιμέρους τμήματα, η κατάσταση είναι τραγική: Στο εφαρμογείο, από 250 έχουν μείνει μόνο 10 εργαζόμενοι. Το μηχανουργείο έχει κλείσει, αφού από 30 εργαζόμενους έχουν μείνει μόνο 4. Το χυτήριο επίσης έκλεισε. Το πρωτοτυπείο είναι πλέον χωρίς αντικείμενο εργασίας. Το τμήμα Βυθιζομένων Δεξαμενών είναι ουσιαστικά εκτός λειτουργίας και χάνεται η συσσωρευμένη τεχνογνωσία τόσων χρόνων.
Την τελευταία περίοδο, μάλιστα, κατά παράβαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού επέβαλε την αντικατάσταση των 24ωρων βαρδιών του εργατοτεχνικού προσωπικού, με 8ωρες κυλιόμενες βάρδιες, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα την αδυναμία οργάνωσης των συνεργείων (γίνεται διασπορά σε διαφορετικά 8ωρα των ειδικοτήτων που απαιτείται να συνυπάρχουν) και ουσιαστικά την παύση εργασιών στο Ναύσταθμο, αφού καθίσταται αδύνατη η συντήρηση, επισκευή και δεξαμενισμός – αποδεξαμενισμός των πολεμικών πλοίων.
Οι εργαζόμενοι, με συνεχείς καταγγελίες, έχουν κάνει λόγο για σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις που οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ναυστάθμου με πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος και, το κυριότερο, θέτουν σε μια διαρκή ομηρεία το Στόλο. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως έτσι μένει το πεδίο ανοιχτό για τις ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες ανατίθενται οι εργασίες.
Ομως οι εργολάβοι, που το μόνο ενδιαφέρον τους είναι να βγάλουν εύκολα και πολλά λεφτά, δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες επισκευής και συντήρησης των πλοίων, γιατί ούτε την εμπειρία έχουν ούτε διαθέτουν τη σχέση συνέχειας, που μετά από χρόνια απέκτησε το εργατοτεχνικό προσωπικό με τα συγκεκριμένα αντικείμενα.
Κραυγή αγωνίας
Η εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στο Ναύσταθμο αποτυπώνεται ανάγλυφα σε Υπηρεσιακό Σημείωμα εσωτερικής χρήσης με αριθμό 44/10, της Τεχνικής Διεύθυνσης του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, με θέμα «Αναφορά Καταστάσεως Πολιτικού Προσωπικού Πλωτής Δεξαμενής του ΝΣ», που φέρει την υπογραφή του αρμόδιου τμηματάρχη πλωτάρχη Χ. Σουλτάτη και μελών του πολιτικού προσωπικού. Συγκεκριμένα, καταγγέλλεται ότι:
«Λόγω της συνταξιοδότησης του Πολιτικού Προσωπικού, η δύναμη εργαζομένων στο Υποτμήμα 4820 έχει μειωθεί αισθητά, με περαιτέρω επιπρόσθετη μείωση εντός του μηνός Απριλίου 2010, όπου και αναμένεται να περιορίσει το δυναμικό στο 55% του προβλεπόμενου.
Η δεξαμενή ΠΔ-2 πλησιάζει το όριο τακτικής επισκευής, αλλά λόγω τόσο της παλαιότητάς της όσο και της συνεχούς και εντατικής χρήσης της – το τελευταίο ιδιαίτερα χρονικό διάστημα (χρήση υπερυψώσεως για την ικανοποίηση απαιτήσεων δεξαμενισμών Φ/Γ τύπου ΜΕΚΟ επί διετία) – παρουσιάζει εμφανή πλέον τα σημεία κόπωσής της. Ετσι οι διαρροές κεντρικών επιστομίων γίνονται όλο και πιο έντονες και βαθύτερες, ενώ μηχανήματα και όργανα ελέγχου βρίσκονται λειτουργικά στα όριά τους (…)
Η επισκευή των προαναφερομένων συστημάτων απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακινησίας εν λόγω δεξαμενής, το οποίο δεν φαίνεται ότι μπορεί να εξασφαλισθεί από το ΠΝ μέσα στα πλαίσια του συνήθους προγράμματος λειτουργίας της. Το γεγονός επιδεινώνει και η μη διαθεσιμότητα του Συγχροανελκυστήρα.
Συνηγορουμένων των ανωτέρω παρακαλούμε για άμεση ενίσχυση του εργατικού δυναμικού των Πλωτών Δεξαμενών, καθόσον ο ελάχιστος απαιτούμενος χρόνος εκπαίδευσης – τόσο για τα ΕΝΑΕ όσο και από τα Ελληνικά Ναυπηγεία Ελευσίνας – για άτομα ικανά να εκτελέσουν φυλακή επιτήρηση ΠΔ (και όχι κινήσεις δεξαμενισμού) καθορίζεται στους 6 μήνες. Η εύρυθμη λειτουργία των ΠΔ δύναται επί του παρόντος και για το ως άνω χρονικό διάστημα να ικανοποιηθεί μόνο με την χρήση έμπειρου προσωπικού».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η καταγγελία που εκδόθηκε το Σεπτέμβρη του 2010, από το Σύνδεσμο Ιδιωτικού Προσωπικού Ναυστάθμου Σαλαμίνας, προς τους αρχηγούς των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Σε αυτή γίνονται συγκεκριμένες αναφορές και καταγγελίες για την κατάσταση στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και καταγράφονται για τα προβλήματα τεχνικής υποστήριξης του Στόλου.
«Ετοιμάζονται, τονίζεται, να κάνουν δώρο τα μοναδικά φιλέτα που έχουν απομείνει στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και αυτά δεν είναι άλλα από τα τμήματα Παροχής Ενέργειας Ηλεκτρισμού με πάνω από 25 υποσταθμούς τάσης 20.000 KV και στρεπτά ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, που με την επιχειρούμενη κατάργηση της Σύμβασης Εργασίας των εργαζομένων με εντολή του Υπαρχηγού ΓΕΝ μέσω ενός σήματος, στερεί την επισκευή και συντήρηση των υποσταθμών και ηλεκτροπαραγωγικών ζευγών τινάζοντας το κόστος εργασίας αλλά μεταφοράς στα ύψη.
Το δεύτερο φιλέτο είναι οι πλωτές δεξαμενές, για τις οποίες δεν μας λένε πώς, με την αλλαγή του τρόπου εργασίας των εργαζομένων, θα γίνεται ο δεξαμενισμός και ο αποδεξαμενισμός των πολεμικών μας πλοίων».
Ακολούθως επισημαίνουν: «Είναι φανερό ότι θέλουν να τα δώσουν σε ιδιώτες, όπως έδωσαν τα ρυμουλκά, τα μέσα μεταφοράς Β/Β και τόσα άλλα. Ο τρόπος εργασίας, εδώ και 35 χρόνια, λειτουργούσε άψογα, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς ατυχήματα ή απώλειες ζωής. Με το νέο τρόπο εργασίας τα πάντα ανατρέπονται και όλοι θα έχουν τεράστιες ευθύνες σε περιπτώσεις τέτοιων καταστάσεων, όπως και η συντήρηση των πλοίων που θα δοθεί σε ιδιώτη».

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Σε κατάσταση διάλυσης ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Posted on από makcelio
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η παράδοση της συντήρησης και της επισκευής σε ιδιωτικές εταιρείες και η συρρίκνωση του εργατοτεχνικού προσωπικού απειλούν την ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου!

Στα μέτρα της πολιτικής που συνδιαμορφώνει με την τρόικα φέρνει η κυβέρνηση το Ναύσταθμο Σαλαμίνας, με δραματικές επιπτώσεις στην ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου.
Η κατάσταση διάλυσης, που επικρατεί στην επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, είναι αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού και της ανάθεσης, με πολύ μεγαλύτερο κόστος, της όποιας επισκευής και συντήρησης των πολεμικών πλοίων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Να σημειωθεί πως η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου αποτελεί τη καρδιά της λειτουργίας του, αφού, αν σ’ ένα ναύσταθμο δεν λειτουργεί με επάρκεια ο τομέας της συντήρησης και της επισκευής των πλοίων, τότε αυτός μετατρέπεται σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων.
Η απειλή για τη λειτουργία του Ναυστάθμου είναι άμεση, με απρόβλεπτες συνέπειες στην ετοιμότητα του Στόλου, στην ασφάλεια των πολεμικών εγκαταστάσεων και στην άμυνα της χώρας. Η ιδιωτικοποίηση των εργασιών που εδώ και καιρό επιχειρείται και η εγκατάλειψη στην οποία έχει οδηγηθεί η επισκευαστική βάση του Ναυστάθμου έχουν πάει τα πράγματα στο απροχώρητο.
Αυτό αποτυπώνεται και στα Υπηρεσιακά Σημειώματα των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και τις καταγγελίες του πολιτικού προσωπικού προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
Σε αγκυροβόλιο παροπλισμένων πολεμικών πλοίων κινδυνεύει να μετατραπεί ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας

Το ζήτημα ανέδειξε έγκαιρα το ΚΚΕ, από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας, σημειώνοντας τις σοβαρότατες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού για την πολιτική απέναντι στο Ναύσταθμο και τις συνέπειες που αυτή έχει για την ασφάλεια της χώρας. Πολύ περισσότερο μάλιστα που αυτή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων υλοποιείται σε ολοένα και πιο πολλούς τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αμυντικής Βιομηχανίας, όπως επιβεβαιώνουν και οι σημερινές εξελίξεις με την ΕΑΒ και τα ΕΑΣ.

Το ΚΚΕ, με πολύμορφες παρεμβάσεις, ζήτησε και απαιτεί άμεσα μέτρα, ώστε να σταματήσει η πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, τόσο του Ναύσταθμου Σαλαμίνας, όσο και αυτού στην Κρήτη, να εξασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις από τη σκοπιά της υποδομής και του εξοπλισμού, να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού και να βελτιωθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές του προσωπικού.
Σε πορεία ιδιωτικοποίησης – διάλυσης
Η κυβερνητική στρατηγική της συρρίκνωσης και κατ’ επέκταση της ιδιωτικοποίησης στρατηγικής σημασίας Οργανισμών και επιχειρήσεων έχει πλήξει εδώ και καιρό το Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Το ένα μετά το άλλο τα συνεργεία και τα τμήματα του Ναυστάθμου κλείνουν και οι όποιες εργασίες επισκευής και συντήρησης πραγματοποιούνται στα πολεμικά πλοία ανατίθενται σε ιδιωτικές εταιρίες, και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές, στο όνομα της κάλυψης επειγουσών αναγκών.
Το δοκιμασμένο και έμπειρο εργατοτεχνικό προσωπικό, στο οποίο επί τόσα χρόνια στηριζόταν το Πολεμικό Ναυτικό και όπως κοινώς είναι παραδεκτό έφερνε σε πέρας δύσκολες αποστολές, έχει μειωθεί στο ελάχιστο και διαρκώς περιθωριοποιείται.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν πολεμικά πλοία, αλλά και οπλικά συστήματα χωρίς την απαραίτητη συντήρηση και επισκευή. Εχουν υπάρξει, κατά το πρόσφατο παρελθόν, και συγκεκριμένα περιστατικά, όπου πολεμικά πλοία «τέθηκαν εκτός» μεσοπέλαγα, χωρίς δυνατότητα άμεσης επέμβασης από συνεργείο, γιατί «οι εργολάβοι δεν είναι για τα δύσκολα», οι δε εργατοτεχνίτες δεν υπάρχουν πλέον. Επίσης, προβλήματα συντήρησης και επισκευής παρουσιάζονται και στα οπλικά συστήματα, όπως τα «οτομελάρα» και τα «μπόφορς».
Η μεθόδευση ιδιωτικοποίησης, στην ουσία διάλυσης του Ναυστάθμου, έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία και γίνεται μέσω της συρρίκνωσης του εργατοτεχνικού προσωπικού που εργάζεται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και του μόνιμου προσωπικού.
Το αποτέλεσμα είναι να μένουν μόνο περίπου 150 εργαζόμενοι, από τους 500 που ήταν πριν δέκα χρόνια. Ειδικά στα επιμέρους τμήματα, η κατάσταση είναι τραγική: Στο εφαρμογείο, από 250 έχουν μείνει μόνο 10 εργαζόμενοι. Το μηχανουργείο έχει κλείσει, αφού από 30 εργαζόμενους έχουν μείνει μόνο 4. Το χυτήριο επίσης έκλεισε. Το πρωτοτυπείο είναι πλέον χωρίς αντικείμενο εργασίας. Το τμήμα Βυθιζομένων Δεξαμενών είναι ουσιαστικά εκτός λειτουργίας και χάνεται η συσσωρευμένη τεχνογνωσία τόσων χρόνων.
Την τελευταία περίοδο, μάλιστα, κατά παράβαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων, η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού επέβαλε την αντικατάσταση των 24ωρων βαρδιών του εργατοτεχνικού προσωπικού, με 8ωρες κυλιόμενες βάρδιες, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα την αδυναμία οργάνωσης των συνεργείων (γίνεται διασπορά σε διαφορετικά 8ωρα των ειδικοτήτων που απαιτείται να συνυπάρχουν) και ουσιαστικά την παύση εργασιών στο Ναύσταθμο, αφού καθίσταται αδύνατη η συντήρηση, επισκευή και δεξαμενισμός – αποδεξαμενισμός των πολεμικών πλοίων.
Οι εργαζόμενοι, με συνεχείς καταγγελίες, έχουν κάνει λόγο για σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις που οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ναυστάθμου με πολύ μεγαλύτερο οικονομικό κόστος και, το κυριότερο, θέτουν σε μια διαρκή ομηρεία το Στόλο. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως έτσι μένει το πεδίο ανοιχτό για τις ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες ανατίθενται οι εργασίες.
Ομως οι εργολάβοι, που το μόνο ενδιαφέρον τους είναι να βγάλουν εύκολα και πολλά λεφτά, δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες επισκευής και συντήρησης των πλοίων, γιατί ούτε την εμπειρία έχουν ούτε διαθέτουν τη σχέση συνέχειας, που μετά από χρόνια απέκτησε το εργατοτεχνικό προσωπικό με τα συγκεκριμένα αντικείμενα.
Κραυγή αγωνίας
Η εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στο Ναύσταθμο αποτυπώνεται ανάγλυφα σε Υπηρεσιακό Σημείωμα εσωτερικής χρήσης με αριθμό 44/10, της Τεχνικής Διεύθυνσης του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, με θέμα «Αναφορά Καταστάσεως Πολιτικού Προσωπικού Πλωτής Δεξαμενής του ΝΣ», που φέρει την υπογραφή του αρμόδιου τμηματάρχη πλωτάρχη Χ. Σουλτάτη και μελών του πολιτικού προσωπικού. Συγκεκριμένα, καταγγέλλεται ότι:
«Λόγω της συνταξιοδότησης του Πολιτικού Προσωπικού, η δύναμη εργαζομένων στο Υποτμήμα 4820 έχει μειωθεί αισθητά, με περαιτέρω επιπρόσθετη μείωση εντός του μηνός Απριλίου 2010, όπου και αναμένεται να περιορίσει το δυναμικό στο 55% του προβλεπόμενου.
Η δεξαμενή ΠΔ-2 πλησιάζει το όριο τακτικής επισκευής, αλλά λόγω τόσο της παλαιότητάς της όσο και της συνεχούς και εντατικής χρήσης της – το τελευταίο ιδιαίτερα χρονικό διάστημα (χρήση υπερυψώσεως για την ικανοποίηση απαιτήσεων δεξαμενισμών Φ/Γ τύπου ΜΕΚΟ επί διετία) – παρουσιάζει εμφανή πλέον τα σημεία κόπωσής της. Ετσι οι διαρροές κεντρικών επιστομίων γίνονται όλο και πιο έντονες και βαθύτερες, ενώ μηχανήματα και όργανα ελέγχου βρίσκονται λειτουργικά στα όριά τους (…)
Η επισκευή των προαναφερομένων συστημάτων απαιτεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακινησίας εν λόγω δεξαμενής, το οποίο δεν φαίνεται ότι μπορεί να εξασφαλισθεί από το ΠΝ μέσα στα πλαίσια του συνήθους προγράμματος λειτουργίας της. Το γεγονός επιδεινώνει και η μη διαθεσιμότητα του Συγχροανελκυστήρα.
Συνηγορουμένων των ανωτέρω παρακαλούμε για άμεση ενίσχυση του εργατικού δυναμικού των Πλωτών Δεξαμενών, καθόσον ο ελάχιστος απαιτούμενος χρόνος εκπαίδευσης – τόσο για τα ΕΝΑΕ όσο και από τα Ελληνικά Ναυπηγεία Ελευσίνας – για άτομα ικανά να εκτελέσουν φυλακή επιτήρηση ΠΔ (και όχι κινήσεις δεξαμενισμού) καθορίζεται στους 6 μήνες. Η εύρυθμη λειτουργία των ΠΔ δύναται επί του παρόντος και για το ως άνω χρονικό διάστημα να ικανοποιηθεί μόνο με την χρήση έμπειρου προσωπικού».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η καταγγελία που εκδόθηκε το Σεπτέμβρη του 2010, από το Σύνδεσμο Ιδιωτικού Προσωπικού Ναυστάθμου Σαλαμίνας, προς τους αρχηγούς των κομμάτων του Κοινοβουλίου. Σε αυτή γίνονται συγκεκριμένες αναφορές και καταγγελίες για την κατάσταση στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και καταγράφονται για τα προβλήματα τεχνικής υποστήριξης του Στόλου.
«Ετοιμάζονται, τονίζεται, να κάνουν δώρο τα μοναδικά φιλέτα που έχουν απομείνει στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας και αυτά δεν είναι άλλα από τα τμήματα Παροχής Ενέργειας Ηλεκτρισμού με πάνω από 25 υποσταθμούς τάσης 20.000 KV και στρεπτά ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, που με την επιχειρούμενη κατάργηση της Σύμβασης Εργασίας των εργαζομένων με εντολή του Υπαρχηγού ΓΕΝ μέσω ενός σήματος, στερεί την επισκευή και συντήρηση των υποσταθμών και ηλεκτροπαραγωγικών ζευγών τινάζοντας το κόστος εργασίας αλλά μεταφοράς στα ύψη.
Το δεύτερο φιλέτο είναι οι πλωτές δεξαμενές, για τις οποίες δεν μας λένε πώς, με την αλλαγή του τρόπου εργασίας των εργαζομένων, θα γίνεται ο δεξαμενισμός και ο αποδεξαμενισμός των πολεμικών μας πλοίων».
Ακολούθως επισημαίνουν: «Είναι φανερό ότι θέλουν να τα δώσουν σε ιδιώτες, όπως έδωσαν τα ρυμουλκά, τα μέσα μεταφοράς Β/Β και τόσα άλλα. Ο τρόπος εργασίας, εδώ και 35 χρόνια, λειτουργούσε άψογα, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς ατυχήματα ή απώλειες ζωής. Με το νέο τρόπο εργασίας τα πάντα ανατρέπονται και όλοι θα έχουν τεράστιες ευθύνες σε περιπτώσεις τέτοιων καταστάσεων, όπως και η συντήρηση των πλοίων που θα δοθεί σε ιδιώτη».

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ