Η συλλογική ευφυΐα που βοήθησε να αναδειχθεί το Διαδίκτυο βασικός παράγοντας της κοινωνικής ζωής θα βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την κρίση περιεχομένου αλλά και συμπεριφοράς σε σχέση με εργαλεία όπως είναι τα blogs. Ή μήπως η κατάχρηση θα τα καταστήσει αναξιόπιστα; Μια περιήγηση σε διαδικτυακούς χώρους με αφορμή τη χρησιμοποίηση των blogs και για αλλότριους σκοπούς Ο Ιρανός Hossein Derachsan έχει κατορθώσει να είναι ένας από τους πιο καταζητούμενους πολίτες της χώρας του αλλά και ένας από τους πιο περιζήτητους ομιλητές σε χώρες όπως η Γερμανία, o Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι διαλέξεις του περιστρέφονται κυρίως γύρω από το θέμα «Λογοκρισία στο Διαδίκτυο»
και ο κ. Derachsan, που ξεκίνησε γράφοντας κείμενα στο Διαδίκτυο σχετικά με την πολιτική κατάσταση στη χώρα του, όπως εκείνος την έβλεπε βέβαια, είναι ένας από τους πιο γνωστούς και διακεκριμένους προ-νετ-άριους αυτού του κόσμου. Εγινε διάσημος από το www. hoder. com και το www. sobaneh. org καταγγέλλοντας από το 2001 συλλήψεις αντικαθεστωτικών, κρούσματα διαφθοράς μεταξύ κάποιων κορυφαίων θρησκευτικών ηγετών της χώρας του, απέκτησε μερικές δεκάδες χιλιάδες καθημερινών αναγνωστών και περίπου 12.000 συνδρομητές που παίρνουν και μια περίληψη στα αγγλικά των όσων έχει να ανακοινώσει κάθε ημέρα. Από τρεις ως και δέκα ώρες κάθε ημέρα τον απασχολεί το γράψιμο κειμένων που εμφανίζονται στο Διαδίκτυο σε κοινή θέα, άνευ πληρωμής, στο blog του ή – όπως θέλουν να το λέμε στα ελληνικά – στο «ιστολόγιό» του. Εναν με ηλεκτρονικά μέσα διατιθέμενο χώρο σε κάποιο δυνατό, δικτυωμένο στο Internet, υπολογιστικό μηχάνημα, τον server, από όπου τα κείμενα μπορούν να «σερβίρονται», αρκεί όποιος θέλει να γράψει τη σχετική διεύθυνση όπου βρίσκεται αυτό το μηχάνημα και μέσα στη μνήμη του μηχανήματος να οδηγηθεί στο ζητούμενο κείμενο. Λίγο πιο πέρα, σε διασταυρούμενες νοητές τροχιές με αυτές ενός σταρ blogger, υπάρχουν Αφγανοί, Σαουδάραβες Ιρακινοί που κάνουν την ίδια «δουλειά» και βέβαια αρκετοί άνθρωποι στην Κίνα, όπου υπολογίστηκε ότι την περασμένη χρονιά περίπου τέσσερα εκατομμύρια, παρ’ όλες τις δυσκολίες, ενημερώνονται και ενημερώνουν μέσα από το Δίκτυο αφού θεωρείται ότι ο Τύπος υπόκειται σε αρκετούς περιορισμούς. Η παγκόσμια συμμαχία Στα λατινικά proletarius σημαίνει τον φτωχό πολίτη που είχε να πουλήσει μόνο την εργατική του δύναμη, αλλά τα μέσα παραγωγής, άρα και η δύναμη, ήταν ιδιοκτησία άλλων, από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης τον 19ο αιώνα. Στον δικό μας αιώνα οι ίδιοι «καπιταλιστές» προσπάθησαν να κυριαρχήσουν και στο κεφάλαιο που πρόσφερε η χρήση της πληροφορικής, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν κάτι που τους ξεπερνούσε, γι’ αυτό περιορίστηκαν στο να ελέγχουν τον τομέα της ενέργειας. Από τον άνθρακα και το πετρέλαιο ως το φυσικό αέριο. Στην πληροφορική όμως τα πράγματα δεν λειτουργούν με δομή πυραμίδας, όπου έχουμε στην κορυφή τον ιδιοκτήτη ή το διοικητικό συμβούλιο και κάτω τους εργαζομένους στην παραγωγή, αλλά με οριζόντια δομή, όπου χρειάζεται η δημιουργία δικτύων για τη διάδοση ενός προϊόντος (βλέπε π.χ. Linux), και για ένα τέτοιο προϊόν πολλές φορές οι καταναλωτές συμμετέχουν ενεργά και στη βελτίωση αλλά και στη διάδοσή του. Γι’ αυτό τελικά φθάσαμε κάποιοι παρατηρητές των όσων συμβαίνουν στο Inter-net, γνωστό και απλά ως «Net», να μιλούν για την ανάδυση ενός προ-νετ-αριάτου. Ενα μικρό βήμα στο αλφάβητο (από το λ στο ν), αλλά μεγάλο στον τρόπο παραγωγής πλούτου. Η πληροφορία (information) έχει αναδειχθεί όχι μόνο σε βασικό φυσικό μέγεθος (δίπλα στη μάζα, στο μήκος και στον χρόνο) αλλά και σε συγκεκριμένο άυλο, σαφώς όμως εμπορεύσιμο, προϊόν και έτσι φυσιολογικά γίνεται πλέον λόγος και για «ινφοκαπιταλιστές», που πλουτίζουν από τα δικαιώματα χρήσης σχετικών προϊόντων όπως τα πακέτα διαφόρων προγραμμάτων. Εδώ λοιπόν οι προνετάριοι σχηματίζουν μια νέα τάξη ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα διάφορα δίκτυα, αλλά είναι ικανοί και να δημιουργούν νέα προϊόντα, ή μέσα στα ήδη υπάρχοντα να εμφυσούν νέο περιεχόμενο, κατάσχοντας κατά κάποιον τρόπο μερικές φορές, αντίθετα από τους παλιούς προλετάριους, εντελώς ειρηνικά τα μέσα παραγωγής. Οπως για παράδειγμα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που, θεωρώντας τα ως πιο ευάλωτα, θέλουν μέσα από διάφορα sites να τα κάνουν «Μέσα για τις μάζες» υποκαθιστώντας κλασικά κανάλια ενημέρωσης, όπως οι τηλεοπτικές ειδήσεις, που έχουν πέσει παντού πολύ χαμηλά στην εκτίμηση του κοινού. Τα παραπάνω επιτυγχάνονται μερικές φορές χάρη σε μια παγκόσμια συναίνεση και συνεργασία, όπου κάποιοι εργάζονται για αρκετό χρόνο δωρεάν παράγοντας προϊόντα πληροφορικής από τα οποία κάποιοι άλλοι, ερχόμενοι στη συνέχεια, μπορεί να βγάλουν χρήματα βελτιώνοντάς τα ίσως λίγο. Οπως όμως εξήγησε σε μια συνέντευξή του ο 53χρονος ιρλανδός, φιλόλογος στο επάγγελμα αλλά θεωρούμενος πρωτοπόρος του Διαδικτύου και θεμελιωτής του νέου Web 2.0, Tim Ο’ Reilly: «αυτοί που έφτιαξαν το Linux και με τη βοήθειά του τρέχουν επιχειρήσεις με τεράστιο τζίρο, όπως το Google, το Yahoo!, το Amazon, δεν αισθάνονται πικραμένοι. Απέκτησαν με τη σειρά τους φήμη και πολύ καλύτερες δουλειές». Επιπλέον οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι απαραίτητο να πληρώνονται πάντα, ακόμη και όταν έχουν συνεισφέρει κάτι μικρό σε μια μεγάλη συλλογική δημιουργία. Αυτό όμως τους κάνει πιο δυνατούς μέσα από την «ανάδυση» νέων μορφών συλλογικής ευφυΐας και ακόμη πιο δύσκολους αντιπάλους σε όποιους θα ήθελαν να τους περάσουν… χαλινάρια Μπλογκομπάχαλο Το Διαδίκτυο πέρασε δοκιμασίες ανάλογες με αυτές που πέρασε το DNA μας, με βλάβες και αυτοεπισκευές, ώσπου να καταλήξει στη σημερινή μορφή του. Τώρα περνούν μια ανάλογη διαδικασία και τα blogs. Αντεγκλήσεις και ομηρικοί καβγάδες, ακόμη και βαριές βρισιές, ανταλλάσσονται μεταξύ των bloggers όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες όπως η Γερμανία, όπου μάλλον δεν θα πήγαινε εύκολα ο νους μας. Και όμως, αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά σε ένα αφιέρωμα στο Διαδίκτυο του «Spiegel», Nr 3/26.6.2007, σελ. 20-21, για να καταλάβει μέσα από πόσους πόνους θα μπορέσει κάποια στιγμή και αλλού και εδώ να διαμορφωθεί ένας κοινά αποδεκτός κώδικας συμπεριφοράς μεταξύ των bloggers. Το φαινόμενο πάντως του blogging είναι τόσο εκτεταμένο, που δείχνει ασχετοσύνη όποιος νομίζει ότι με κάποιες βιαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις θα φέρει την ειρήνη και την ασφάλεια στον στροβιλιζόμενο, ακόμη και χαώδη, κόσμο του Internet. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί κάποια στιγμή να αναδυθεί λόγω της λανθάνουσας συλλογικής ευφυΐας που μερικοί ερευνητές επιμένουν ότι υπάρχει (άλλοι το αρνούνται, βλ. «Sciences Humaines», Nr 169, Μάιος 2006) ένα παλιρροϊκό κύμα ανυπακοής που να μη σταματά με τίποτα. Μπροστά λοιπόν σε αυτή τη δύναμη της συλλογικής ευφυΐας το να χρησιμοποιείς τα blogs για ίδιο όφελος ή για να επιτύχεις κάποιους ψιλοεκβιασμούς και για να γεμίσεις την οθόνη με μανιασμένες επιθέσεις, στηριγμένες στην προσωπική ζωή, είναι ίσως μια άλλη κατάχρηση εξουσίας. Τα blogs δημιουργήθηκαν από την ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν και να τους «ακούσει» κάποιος δίπλα, απαντώντας αν θέλει με τον ανάλογο τρόπο. Επίσης δεν είναι χώροι για επαγγελματική αναρρίχηση ούτε και στη δημοσιογραφία. Αλλωστε μπορούμε να παραδειγματιστούμε και από το ότι μετά 12 χρόνια προσπαθειών το Slate, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό, δημιούργημα της Microsoft – σήμερα στην ιδιοκτησία της Washington Post -, ακόμη παλεύει να βρει τον δρόμο του. Ξεκίνησε με την ύλη του να παρέχεται δωρεάν, καθιέρωσε συνδρομή, ξανάγινε δωρεάν, δεν έμεινε απαθές στις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, απέκτησε τακτικές αναφορές στο περιεχόμενο διαφόρων blogs, απέκτησε και τμήμα podcast, δηλαδή ηχητικού blogging, και όμως η αξιοπιστία του δεν μπόρεσε να εδραιωθεί. Ενα μόνιμα χάρτινο δημιούργημα, υψηλής όμως ποιότητας ως προς την αρθρογραφία του, ο δεκαπενθήμερος «New Yorker», εξακολουθεί κάθε τόσο, και μόνο με ένα άρθρο του, να χαλάει τη διάθεση πολλών ισχυρών. Ακόμη η κλασική δημοσιογραφία, παρ’ όλα τα λάθη που έχουν γίνει, διατηρεί κάποιες διαδικασίες με τους αρχισυντάκτες, τους διευθυντές σύνταξης και την όλη δομή μιας κλασικής εφημερίδας, οι οποίες δεν επιτρέπουν να γράφονται από όποιον θέλει ανεξέλεγκτες πληροφορίες και τελικά το ψάξιμο και η αποκρυστάλλωση αυτού του ψαξίματος είναι οι ειδήσεις και οι γνώμες που εκφράζονται από επαγγελματίες. Τα κείμενα στα blogs είναι η απόλυτα σεβαστή αλλά εντελώς προσωπική άποψη ενός ανθρώπου που έτσι αισθάνθηκε κάτι και θέλησε να γράψει για αυτό. Δεν έχουν κάποια επαγγελματικά προαποφασισμένη δομή ή παρουσίαση, είναι αυθόρμητα και γι’ αυτό μερικές φορές πιο κοντά στη συζήτηση μεταξύ φίλων, πιο αθυρόστομα και όχι πάντα με την έγνοια για τεκμηρίωση. Είναι ένα άλλο είδος γραφής και συμπεριφοράς μαζί, που υπαγορεύεται και από το μέσο. Το ότι κάποιοι διάλεξαν για τα νεόκοπα έντυπά τους bloggers ήταν ίσως ενδιαφέρον ως πείραμα, είχε πολλά οικονομικά πλεονεκτήματα για τους ιδιοκτήτες και πολλοί δέχθηκαν να γράψουν με ελάχιστη αμοιβή ή καθόλου εκδίδοντας τελικά και κάποια βιβλία. Ως εκεί. Τα sites όπου επαγγελματίες δημοσιογράφοι γράφουν για τον Τύπο είναι, με βάση και την παραπάνω ανάλυση, λάθος να αποκαλούνται blogs αφού πρόκειται για κάτι άλλο, που στέκεται με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Τα blogs όμως δεν έχει νόημα να περιοριστούν με νόμους αφού παγκoσμίως ακόμη διαμορφώνονται και, όπως αναφέραμε στην αρχή, στην περίπτωση των αντικαθεστωτικών παίζουν έναν δικό τους, αποκλειστικό ρόλο. Δεν χρειαζόμαστε άλλους νόμους. Ανθρώπους που να μη χρειάζονται τους νόμους για να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι χρειαζόμαστε. Το αλφάβητο του Blogging Τι εστί blog To blog, που προέκυψε ως λέξη το 1999 από τον ακρωτηριασμό της σύνθετης λέξης weblog [= ημερολόγιο αναρτημένο στον παγκόσμιο ιστό, με ημερομηνία γέννησης τις 17 Δεκεμβρίου του 1997 από τον John Barger (www.robotwisdom.com)], είναι μια ειδική μορφή ιστοσελίδας με δική της, ξεχωριστή διεύθυνση στο Διαδίκτυο, όπου εμφανίζονται συνήθως δημόσια κείμενα ή κείμενα και εικόνες ή κείμενα, εικόνες και ηχητικά αποσπάσματα σε χρονολογική σειρά, με τα πιο πρόσφατα να προηγούνται. Μπορεί να περιέχουν σχόλια για τα τρέχοντα γεγονότα του εσωτερικού ή του εξωτερικού είτε προσωπικούς ως και πολύ προσωπικούς συλλογισμούς που γράφουν οι λεγόμενοι bloggers. Συνήθως εκτός από αυτόν που ξεκίνησε το blog έχουν το δικαίωμα να εμφανίζουν σχόλια και οι επισκέπτες-αναγνώστες των ήδη τοποθετημένων κειμένων, αν και συχνά πρώτα κρίνει ο διαχειριστής του blog αν τα κείμενα είναι ανακοινώσιμα και μετά με κατάλληλους χειρισμούς των πλήκτρων επιτρέπει να εμφανιστεί το κείμενο σε κοινή θέα. Σε πολλές περιπτώσεις στον ίδιο χώρο εμφανίζονται και παραπομπές σε διευθύνσεις όπου υπάρχουν άλλες σελίδες blog, και αυτό ονομάζεται blogroll, ενώ όλα μαζί τα συνδεόμενα μεταξύ τους blogs συγκροτούν την blogosphere. Οποιος επιμένει ελληνικά θα αποκαλεί το blog, δηλαδή αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο, «ιστολόγιο», τον blogger ιστοκαταγραφέα ή ιστοημερολόγο, τα blogrolls ιστοπαραπομπές και την blogosphere ιστοημερολογοδίκτυο (ουφ!). Πώς γεννιέται ένα blog Και το πιο φυσιολογικό ερώτημα είναι: Τι διαφορά έχει το blog από τις συνηθισμένες ιστοσελίδες; Για τη δημιουργία ιστοσελίδων απαιτούνται το λιγότερο κάποιες γνώσεις μιας υποτυπώδους κωδικής γλώσσας, της HTML ή των διαδόχων της, ή η ελάχιστη γνώση κάποιων περισσότερο αυτοματοποιημένων διαδικασιών. Για τη δημιουργία ενός blog έχει υπάρξει η φροντίδα τα πράγματα να είναι πολύ πιο απλά. Αρκεί στο Google να βάλεις τις λέξεις «blog» και «δημιουργία» για να σου δώσει αρκετές διευθύνσεις όπου μπορείς, ακολουθώντας τις οδηγίες, να αποκτήσεις χώρο για το προσωπικό σου ιστολόγιο. Για πιο γρήγορα αποτελέσματα μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από τη διεύθυνση: http: //www.internetinfo.gr/internet/blog/index. html και να κάνει διπλό πάτημα στη λέξη blogger που είναι το όνομα του προγράμματος-οδηγού της google για τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Μόνο που έτσι τα κείμενα φιλοξενούνται σε άλλο μηχάνημα, μακρινό, που δεν το ελέγχει ο συγγραφέας των κειμένων. Υπάρχει όμως και η δυνατότητα να δημιουργηθεί σε μηχάνημα-server της αρεσκείας του διαχειριστή-συγγραφέα του blog ο απαραίτητος χώρος. Ακόμη και στον δικό του τον υπολογιστή. Αρκεί να διαθέτει ευρυζωνική σύνδεση, ένα πακέτο προγραμμάτων-server (συνήθως είναι ο δωρεάν χορηγούμενος Apache), ΙΡ διεύθυνση, που είναι κάτι σαν αριθμός ταυτότητας αλλά και διεύθυνσης… κατοικίας για τον υπολογιστή μας [από αυτόν εντοπίζεται όταν μας (κατα) ζητούν] και δίνεται έναντι αντιτίμου από τον πάροχο της σύνδεσης. Για ξεκίνημα blog: http: //el. wordpress. com/ Αναζήτηση σε περίπου 30.000 blogs: http: //www. blogle. gr/ Aggregator Ο Aggregator, στα ελληνικά Συναθροιστής, φιλτράρει και παρουσιάζει, κάποιες φορές βομβαρδίζοντας τον blogger, τις διευθύνσεις από άλλα blogs που τα θέματά τους συμπίπτουν με θέματα του ενδιαφέροντός μας και έχουν προεπιλεγεί από εμάς. Σχετικά καλοί ελληνικοί συναθροιστές είναι ίσως οι: mpouligator. com., planet. hellug.gr, www. sync. gr. Μια εξελιγμένη μορφή blog είναι το Podcast, όπου έχουμε και ηχητική παρουσίαση όσων θέλουμε να μεταδώσουμε στη διαδικτυακή κοινότητα. Είναι ένα κομμάτι δεδομένων γραφικών και ηχητικών που μπορούμε να μεταφέρουμε όπoυ θέλουμε με τα συνηθισμένα ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης και να το αναπαραγάγουμε ακόμη και σε συσκευή ΜΡ3. http: //www. blogle. gr/ http: //buzz. reality-tape. com/ RSS Αν θέλουμε να ειδοποιούνται οι αναγνώστες μας σχετικά με το πότε προστίθεται ένα καινούργιο κείμενο στο ιστολόγιό μας χρησιμοποιούμε το πακέτο προγραμμάτων με τα κρυπτικά αρχικά RSS (Really Simple Syndication). Αν για παράδειγμα χρησιμοποιήσαμε το blogger για να στήσουμε το blog μας, τότε πηγαίνοντας στο Settings και μετά στο Site Feed αποφασίζουμε αν θα εμφανίζει μόνο ένα μικρό απόσπασμα από το καινούργιο κείμενο ή ολόκληρο και στο εξής οι… φαν μας θα ειδοποιούνται για κάθε νέο μας πόνημα. Podcasting
Από αυτή τη διεύθυνση ξεκινά κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με το podcasting (o όρος podcasting μεταφράζεται «ραδιόφωνο κατ’ αίτηση»)
http: //www. podcast411. com/f12-2. html
Ενα ευρετήριο για podcasts που μπορεί να κατεβεί δωρεάν είναι:
www. juicereceiver. sourceforge. net
Για δημοσίευση ενός podcast: www. easypodcast. com
Author: Του Α. ΓΑΛΔΑΔΑΣ
και ο κ. Derachsan, που ξεκίνησε γράφοντας κείμενα στο Διαδίκτυο σχετικά με την πολιτική κατάσταση στη χώρα του, όπως εκείνος την έβλεπε βέβαια, είναι ένας από τους πιο γνωστούς και διακεκριμένους προ-νετ-άριους αυτού του κόσμου. Εγινε διάσημος από το www. hoder. com και το www. sobaneh. org καταγγέλλοντας από το 2001 συλλήψεις αντικαθεστωτικών, κρούσματα διαφθοράς μεταξύ κάποιων κορυφαίων θρησκευτικών ηγετών της χώρας του, απέκτησε μερικές δεκάδες χιλιάδες καθημερινών αναγνωστών και περίπου 12.000 συνδρομητές που παίρνουν και μια περίληψη στα αγγλικά των όσων έχει να ανακοινώσει κάθε ημέρα. Από τρεις ως και δέκα ώρες κάθε ημέρα τον απασχολεί το γράψιμο κειμένων που εμφανίζονται στο Διαδίκτυο σε κοινή θέα, άνευ πληρωμής, στο blog του ή – όπως θέλουν να το λέμε στα ελληνικά – στο «ιστολόγιό» του. Εναν με ηλεκτρονικά μέσα διατιθέμενο χώρο σε κάποιο δυνατό, δικτυωμένο στο Internet, υπολογιστικό μηχάνημα, τον server, από όπου τα κείμενα μπορούν να «σερβίρονται», αρκεί όποιος θέλει να γράψει τη σχετική διεύθυνση όπου βρίσκεται αυτό το μηχάνημα και μέσα στη μνήμη του μηχανήματος να οδηγηθεί στο ζητούμενο κείμενο. Λίγο πιο πέρα, σε διασταυρούμενες νοητές τροχιές με αυτές ενός σταρ blogger, υπάρχουν Αφγανοί, Σαουδάραβες Ιρακινοί που κάνουν την ίδια «δουλειά» και βέβαια αρκετοί άνθρωποι στην Κίνα, όπου υπολογίστηκε ότι την περασμένη χρονιά περίπου τέσσερα εκατομμύρια, παρ’ όλες τις δυσκολίες, ενημερώνονται και ενημερώνουν μέσα από το Δίκτυο αφού θεωρείται ότι ο Τύπος υπόκειται σε αρκετούς περιορισμούς. Η παγκόσμια συμμαχία Στα λατινικά proletarius σημαίνει τον φτωχό πολίτη που είχε να πουλήσει μόνο την εργατική του δύναμη, αλλά τα μέσα παραγωγής, άρα και η δύναμη, ήταν ιδιοκτησία άλλων, από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης τον 19ο αιώνα. Στον δικό μας αιώνα οι ίδιοι «καπιταλιστές» προσπάθησαν να κυριαρχήσουν και στο κεφάλαιο που πρόσφερε η χρήση της πληροφορικής, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν κάτι που τους ξεπερνούσε, γι’ αυτό περιορίστηκαν στο να ελέγχουν τον τομέα της ενέργειας. Από τον άνθρακα και το πετρέλαιο ως το φυσικό αέριο. Στην πληροφορική όμως τα πράγματα δεν λειτουργούν με δομή πυραμίδας, όπου έχουμε στην κορυφή τον ιδιοκτήτη ή το διοικητικό συμβούλιο και κάτω τους εργαζομένους στην παραγωγή, αλλά με οριζόντια δομή, όπου χρειάζεται η δημιουργία δικτύων για τη διάδοση ενός προϊόντος (βλέπε π.χ. Linux), και για ένα τέτοιο προϊόν πολλές φορές οι καταναλωτές συμμετέχουν ενεργά και στη βελτίωση αλλά και στη διάδοσή του. Γι’ αυτό τελικά φθάσαμε κάποιοι παρατηρητές των όσων συμβαίνουν στο Inter-net, γνωστό και απλά ως «Net», να μιλούν για την ανάδυση ενός προ-νετ-αριάτου. Ενα μικρό βήμα στο αλφάβητο (από το λ στο ν), αλλά μεγάλο στον τρόπο παραγωγής πλούτου. Η πληροφορία (information) έχει αναδειχθεί όχι μόνο σε βασικό φυσικό μέγεθος (δίπλα στη μάζα, στο μήκος και στον χρόνο) αλλά και σε συγκεκριμένο άυλο, σαφώς όμως εμπορεύσιμο, προϊόν και έτσι φυσιολογικά γίνεται πλέον λόγος και για «ινφοκαπιταλιστές», που πλουτίζουν από τα δικαιώματα χρήσης σχετικών προϊόντων όπως τα πακέτα διαφόρων προγραμμάτων. Εδώ λοιπόν οι προνετάριοι σχηματίζουν μια νέα τάξη ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα διάφορα δίκτυα, αλλά είναι ικανοί και να δημιουργούν νέα προϊόντα, ή μέσα στα ήδη υπάρχοντα να εμφυσούν νέο περιεχόμενο, κατάσχοντας κατά κάποιον τρόπο μερικές φορές, αντίθετα από τους παλιούς προλετάριους, εντελώς ειρηνικά τα μέσα παραγωγής. Οπως για παράδειγμα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που, θεωρώντας τα ως πιο ευάλωτα, θέλουν μέσα από διάφορα sites να τα κάνουν «Μέσα για τις μάζες» υποκαθιστώντας κλασικά κανάλια ενημέρωσης, όπως οι τηλεοπτικές ειδήσεις, που έχουν πέσει παντού πολύ χαμηλά στην εκτίμηση του κοινού. Τα παραπάνω επιτυγχάνονται μερικές φορές χάρη σε μια παγκόσμια συναίνεση και συνεργασία, όπου κάποιοι εργάζονται για αρκετό χρόνο δωρεάν παράγοντας προϊόντα πληροφορικής από τα οποία κάποιοι άλλοι, ερχόμενοι στη συνέχεια, μπορεί να βγάλουν χρήματα βελτιώνοντάς τα ίσως λίγο. Οπως όμως εξήγησε σε μια συνέντευξή του ο 53χρονος ιρλανδός, φιλόλογος στο επάγγελμα αλλά θεωρούμενος πρωτοπόρος του Διαδικτύου και θεμελιωτής του νέου Web 2.0, Tim Ο’ Reilly: «αυτοί που έφτιαξαν το Linux και με τη βοήθειά του τρέχουν επιχειρήσεις με τεράστιο τζίρο, όπως το Google, το Yahoo!, το Amazon, δεν αισθάνονται πικραμένοι. Απέκτησαν με τη σειρά τους φήμη και πολύ καλύτερες δουλειές». Επιπλέον οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι απαραίτητο να πληρώνονται πάντα, ακόμη και όταν έχουν συνεισφέρει κάτι μικρό σε μια μεγάλη συλλογική δημιουργία. Αυτό όμως τους κάνει πιο δυνατούς μέσα από την «ανάδυση» νέων μορφών συλλογικής ευφυΐας και ακόμη πιο δύσκολους αντιπάλους σε όποιους θα ήθελαν να τους περάσουν… χαλινάρια Μπλογκομπάχαλο Το Διαδίκτυο πέρασε δοκιμασίες ανάλογες με αυτές που πέρασε το DNA μας, με βλάβες και αυτοεπισκευές, ώσπου να καταλήξει στη σημερινή μορφή του. Τώρα περνούν μια ανάλογη διαδικασία και τα blogs. Αντεγκλήσεις και ομηρικοί καβγάδες, ακόμη και βαριές βρισιές, ανταλλάσσονται μεταξύ των bloggers όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες όπως η Γερμανία, όπου μάλλον δεν θα πήγαινε εύκολα ο νους μας. Και όμως, αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά σε ένα αφιέρωμα στο Διαδίκτυο του «Spiegel», Nr 3/26.6.2007, σελ. 20-21, για να καταλάβει μέσα από πόσους πόνους θα μπορέσει κάποια στιγμή και αλλού και εδώ να διαμορφωθεί ένας κοινά αποδεκτός κώδικας συμπεριφοράς μεταξύ των bloggers. Το φαινόμενο πάντως του blogging είναι τόσο εκτεταμένο, που δείχνει ασχετοσύνη όποιος νομίζει ότι με κάποιες βιαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις θα φέρει την ειρήνη και την ασφάλεια στον στροβιλιζόμενο, ακόμη και χαώδη, κόσμο του Internet. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί κάποια στιγμή να αναδυθεί λόγω της λανθάνουσας συλλογικής ευφυΐας που μερικοί ερευνητές επιμένουν ότι υπάρχει (άλλοι το αρνούνται, βλ. «Sciences Humaines», Nr 169, Μάιος 2006) ένα παλιρροϊκό κύμα ανυπακοής που να μη σταματά με τίποτα. Μπροστά λοιπόν σε αυτή τη δύναμη της συλλογικής ευφυΐας το να χρησιμοποιείς τα blogs για ίδιο όφελος ή για να επιτύχεις κάποιους ψιλοεκβιασμούς και για να γεμίσεις την οθόνη με μανιασμένες επιθέσεις, στηριγμένες στην προσωπική ζωή, είναι ίσως μια άλλη κατάχρηση εξουσίας. Τα blogs δημιουργήθηκαν από την ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν και να τους «ακούσει» κάποιος δίπλα, απαντώντας αν θέλει με τον ανάλογο τρόπο. Επίσης δεν είναι χώροι για επαγγελματική αναρρίχηση ούτε και στη δημοσιογραφία. Αλλωστε μπορούμε να παραδειγματιστούμε και από το ότι μετά 12 χρόνια προσπαθειών το Slate, το πρώτο ηλεκτρονικό περιοδικό, δημιούργημα της Microsoft – σήμερα στην ιδιοκτησία της Washington Post -, ακόμη παλεύει να βρει τον δρόμο του. Ξεκίνησε με την ύλη του να παρέχεται δωρεάν, καθιέρωσε συνδρομή, ξανάγινε δωρεάν, δεν έμεινε απαθές στις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών, απέκτησε τακτικές αναφορές στο περιεχόμενο διαφόρων blogs, απέκτησε και τμήμα podcast, δηλαδή ηχητικού blogging, και όμως η αξιοπιστία του δεν μπόρεσε να εδραιωθεί. Ενα μόνιμα χάρτινο δημιούργημα, υψηλής όμως ποιότητας ως προς την αρθρογραφία του, ο δεκαπενθήμερος «New Yorker», εξακολουθεί κάθε τόσο, και μόνο με ένα άρθρο του, να χαλάει τη διάθεση πολλών ισχυρών. Ακόμη η κλασική δημοσιογραφία, παρ’ όλα τα λάθη που έχουν γίνει, διατηρεί κάποιες διαδικασίες με τους αρχισυντάκτες, τους διευθυντές σύνταξης και την όλη δομή μιας κλασικής εφημερίδας, οι οποίες δεν επιτρέπουν να γράφονται από όποιον θέλει ανεξέλεγκτες πληροφορίες και τελικά το ψάξιμο και η αποκρυστάλλωση αυτού του ψαξίματος είναι οι ειδήσεις και οι γνώμες που εκφράζονται από επαγγελματίες. Τα κείμενα στα blogs είναι η απόλυτα σεβαστή αλλά εντελώς προσωπική άποψη ενός ανθρώπου που έτσι αισθάνθηκε κάτι και θέλησε να γράψει για αυτό. Δεν έχουν κάποια επαγγελματικά προαποφασισμένη δομή ή παρουσίαση, είναι αυθόρμητα και γι’ αυτό μερικές φορές πιο κοντά στη συζήτηση μεταξύ φίλων, πιο αθυρόστομα και όχι πάντα με την έγνοια για τεκμηρίωση. Είναι ένα άλλο είδος γραφής και συμπεριφοράς μαζί, που υπαγορεύεται και από το μέσο. Το ότι κάποιοι διάλεξαν για τα νεόκοπα έντυπά τους bloggers ήταν ίσως ενδιαφέρον ως πείραμα, είχε πολλά οικονομικά πλεονεκτήματα για τους ιδιοκτήτες και πολλοί δέχθηκαν να γράψουν με ελάχιστη αμοιβή ή καθόλου εκδίδοντας τελικά και κάποια βιβλία. Ως εκεί. Τα sites όπου επαγγελματίες δημοσιογράφοι γράφουν για τον Τύπο είναι, με βάση και την παραπάνω ανάλυση, λάθος να αποκαλούνται blogs αφού πρόκειται για κάτι άλλο, που στέκεται με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Τα blogs όμως δεν έχει νόημα να περιοριστούν με νόμους αφού παγκoσμίως ακόμη διαμορφώνονται και, όπως αναφέραμε στην αρχή, στην περίπτωση των αντικαθεστωτικών παίζουν έναν δικό τους, αποκλειστικό ρόλο. Δεν χρειαζόμαστε άλλους νόμους. Ανθρώπους που να μη χρειάζονται τους νόμους για να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι χρειαζόμαστε. Το αλφάβητο του Blogging Τι εστί blog To blog, που προέκυψε ως λέξη το 1999 από τον ακρωτηριασμό της σύνθετης λέξης weblog [= ημερολόγιο αναρτημένο στον παγκόσμιο ιστό, με ημερομηνία γέννησης τις 17 Δεκεμβρίου του 1997 από τον John Barger (www.robotwisdom.com)], είναι μια ειδική μορφή ιστοσελίδας με δική της, ξεχωριστή διεύθυνση στο Διαδίκτυο, όπου εμφανίζονται συνήθως δημόσια κείμενα ή κείμενα και εικόνες ή κείμενα, εικόνες και ηχητικά αποσπάσματα σε χρονολογική σειρά, με τα πιο πρόσφατα να προηγούνται. Μπορεί να περιέχουν σχόλια για τα τρέχοντα γεγονότα του εσωτερικού ή του εξωτερικού είτε προσωπικούς ως και πολύ προσωπικούς συλλογισμούς που γράφουν οι λεγόμενοι bloggers. Συνήθως εκτός από αυτόν που ξεκίνησε το blog έχουν το δικαίωμα να εμφανίζουν σχόλια και οι επισκέπτες-αναγνώστες των ήδη τοποθετημένων κειμένων, αν και συχνά πρώτα κρίνει ο διαχειριστής του blog αν τα κείμενα είναι ανακοινώσιμα και μετά με κατάλληλους χειρισμούς των πλήκτρων επιτρέπει να εμφανιστεί το κείμενο σε κοινή θέα. Σε πολλές περιπτώσεις στον ίδιο χώρο εμφανίζονται και παραπομπές σε διευθύνσεις όπου υπάρχουν άλλες σελίδες blog, και αυτό ονομάζεται blogroll, ενώ όλα μαζί τα συνδεόμενα μεταξύ τους blogs συγκροτούν την blogosphere. Οποιος επιμένει ελληνικά θα αποκαλεί το blog, δηλαδή αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο, «ιστολόγιο», τον blogger ιστοκαταγραφέα ή ιστοημερολόγο, τα blogrolls ιστοπαραπομπές και την blogosphere ιστοημερολογοδίκτυο (ουφ!). Πώς γεννιέται ένα blog Και το πιο φυσιολογικό ερώτημα είναι: Τι διαφορά έχει το blog από τις συνηθισμένες ιστοσελίδες; Για τη δημιουργία ιστοσελίδων απαιτούνται το λιγότερο κάποιες γνώσεις μιας υποτυπώδους κωδικής γλώσσας, της HTML ή των διαδόχων της, ή η ελάχιστη γνώση κάποιων περισσότερο αυτοματοποιημένων διαδικασιών. Για τη δημιουργία ενός blog έχει υπάρξει η φροντίδα τα πράγματα να είναι πολύ πιο απλά. Αρκεί στο Google να βάλεις τις λέξεις «blog» και «δημιουργία» για να σου δώσει αρκετές διευθύνσεις όπου μπορείς, ακολουθώντας τις οδηγίες, να αποκτήσεις χώρο για το προσωπικό σου ιστολόγιο. Για πιο γρήγορα αποτελέσματα μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από τη διεύθυνση: http: //www.internetinfo.gr/internet/blog/index. html και να κάνει διπλό πάτημα στη λέξη blogger που είναι το όνομα του προγράμματος-οδηγού της google για τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών. Μόνο που έτσι τα κείμενα φιλοξενούνται σε άλλο μηχάνημα, μακρινό, που δεν το ελέγχει ο συγγραφέας των κειμένων. Υπάρχει όμως και η δυνατότητα να δημιουργηθεί σε μηχάνημα-server της αρεσκείας του διαχειριστή-συγγραφέα του blog ο απαραίτητος χώρος. Ακόμη και στον δικό του τον υπολογιστή. Αρκεί να διαθέτει ευρυζωνική σύνδεση, ένα πακέτο προγραμμάτων-server (συνήθως είναι ο δωρεάν χορηγούμενος Apache), ΙΡ διεύθυνση, που είναι κάτι σαν αριθμός ταυτότητας αλλά και διεύθυνσης… κατοικίας για τον υπολογιστή μας [από αυτόν εντοπίζεται όταν μας (κατα) ζητούν] και δίνεται έναντι αντιτίμου από τον πάροχο της σύνδεσης. Για ξεκίνημα blog: http: //el. wordpress. com/ Αναζήτηση σε περίπου 30.000 blogs: http: //www. blogle. gr/ Aggregator Ο Aggregator, στα ελληνικά Συναθροιστής, φιλτράρει και παρουσιάζει, κάποιες φορές βομβαρδίζοντας τον blogger, τις διευθύνσεις από άλλα blogs που τα θέματά τους συμπίπτουν με θέματα του ενδιαφέροντός μας και έχουν προεπιλεγεί από εμάς. Σχετικά καλοί ελληνικοί συναθροιστές είναι ίσως οι: mpouligator. com., planet. hellug.gr, www. sync. gr. Μια εξελιγμένη μορφή blog είναι το Podcast, όπου έχουμε και ηχητική παρουσίαση όσων θέλουμε να μεταδώσουμε στη διαδικτυακή κοινότητα. Είναι ένα κομμάτι δεδομένων γραφικών και ηχητικών που μπορούμε να μεταφέρουμε όπoυ θέλουμε με τα συνηθισμένα ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης και να το αναπαραγάγουμε ακόμη και σε συσκευή ΜΡ3. http: //www. blogle. gr/ http: //buzz. reality-tape. com/ RSS Αν θέλουμε να ειδοποιούνται οι αναγνώστες μας σχετικά με το πότε προστίθεται ένα καινούργιο κείμενο στο ιστολόγιό μας χρησιμοποιούμε το πακέτο προγραμμάτων με τα κρυπτικά αρχικά RSS (Really Simple Syndication). Αν για παράδειγμα χρησιμοποιήσαμε το blogger για να στήσουμε το blog μας, τότε πηγαίνοντας στο Settings και μετά στο Site Feed αποφασίζουμε αν θα εμφανίζει μόνο ένα μικρό απόσπασμα από το καινούργιο κείμενο ή ολόκληρο και στο εξής οι… φαν μας θα ειδοποιούνται για κάθε νέο μας πόνημα. Podcasting
Από αυτή τη διεύθυνση ξεκινά κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με το podcasting (o όρος podcasting μεταφράζεται «ραδιόφωνο κατ’ αίτηση»)
http: //www. podcast411. com/f12-2. html
Ενα ευρετήριο για podcasts που μπορεί να κατεβεί δωρεάν είναι:
www. juicereceiver. sourceforge. net
Για δημοσίευση ενός podcast: www. easypodcast. com
Author: Του Α. ΓΑΛΔΑΔΑΣ
makelio 