Category Archives: ΤΕΧΝΗ

ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΜΠΟΥΣΕ

Posted on από makcelio
Posted by: helectra in:Περιοδικόν ποικίλης ύλης

161

Tο Ροκοκό είναι η τεχνοτροπία που διαδέχθηκε το μπαρόκ κι αναπτύχθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, κυρίως στη Γαλλία κι αργότερα διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα, εμφανίζεται στην ζωγραφική, την διακόσμηση και την αρχιτεκτονική.

pierrecarrierbelleusepastel1

Η καθιέρωσή του συνέπεσε χρονικά με την βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ’ καθώς και με μία γενικευμένη αντίδραση στο αυστηρό ύφος της μπαρόκ αισθητικής.

443px-francois_boucher_012

Το τέλος του ροκοκό τοποθετείται περίπου στη δεκαετία του 1760 όταν άρχισε την εμφάνισή του ο νεοκλασσικισμός.

boucherrococo_image

Ένας από τους κύριους εκφραστές του ροκοκό ήταν ο Φρανσουά Μπουσέ (1703-1770), ο οποίος υπήρξε ευνοούμενος της ερωμένης του βασιλιά μαντάμ ντε Πομπαντούρ.

744px-francois_boucher_026

Η ζωγραφική του, ηδονιστική κι ελευθεριάζουσα, χαρακτηρίζεται για τα ρευστά και λεπτά της χρώματα κι αποτελεί πρώιμη μετάβαση στις μοντέρνες αισθητικές τεχνοτροπίες.

Έκανε εκατοντάδες πίνακες κι απέκτησε διεθνή φήμη.

10159671

Πίνακές του βρίσκονται στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι και διακοσμητικά χαρακτικά έργα του υπάρχουν το μέγαρο Σπιμπίζ και στο ανάκτορο του Φοντενεμπλό.

Το Myspace συνομωτεί με το σύμπαν

Posted on από makcelio

O διάσημος συγγραφέας Πάολο Κοέλιο συμπράττει με το MySpace για τη δημιουργία ταινίας που βασίζεται στο τελευταίο του βιβλίο «Η μάγισσα του Πόρτομπέλο». Ο άνθρωπος που στη δεκαετία του 1990 προκάλεσε αναγνωστική παράκρουση στους wannabe βιβλιόφιλους με τον «Αλχημιστή» φιλοδοξεί να δώσει βήμα έκφρασης στους χρήστες του MySpace –είναι άλλωστε ένα από αυτούς και μάλιστα από τους πιο ενεργούς. Για τις ανάγκες της ταινίας που θα φέρει τον τίτλο «The Experimental Witch», o Κοέλιο εντρυφεί στο mash up concept και ζητά από τους χρήστες του MySpace να διαλέξουν έναν από τους 15 βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου και να δημιουργήσουν φιλμ μικρού μήκους ή τραγούδια βασισμένα σε αυτούς. 15 films και 16 τραγούδια που θα ξεχωρίσουν θα ενταχθούν στο τελικό μοντάζ της ταινίας.

Γύρισαν την πλάτη στη Μήδεια

Posted on από makcelio

Γιούχα και αποχωρήσεις από τις κερκίδες της Επιδαύρου, ιδιαίτερα στην πρεμιέρα της Παρασκευής

H πιο «θερμή» παράσταση των φετινών Επιδαυρίων αποδείχθηκε η «Μήδεια» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας που παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Ανατόλι Βασίλιεφ την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο στο αργολικό θέατρο. Ιδιαίτερα την Παρασκευή, ανήμερα Δεκαπενταύγουστου, οι πέντε χιλιάδες θεατές που έκαναν τον κόπο να φτάσουν έως την Επίδ αυρο εν μέσω πυρκαγιάς που έκαιγε στην περιοχή, δεν δίστασαν να «φιλοδωρήσουν» την παράσταση με γιουχαΐσματα, έντονες αποδοκιμασίες και αποχωρήσεις.

Ο φημισμένος Ρώσος σκηνοθέτης επέλεξε να «πλουτίσει» την τραγική ιστορία της παιδοκτόνου Μήδειας με χρώμα, τραγούδι και χορό χωρίς επιτυχία, όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις του κοινού, ενώ τράβηξε τη διάρκεια στις 3 ½ ώρες παίζοντας με τις αντοχές του κόσμου που ήθελε απλά να δει την κορυφαία σύγχρονη τραγωδό Λυδία Κονιόρδου. Τα βέλη των θεατών στόχευσαν και την ίδια, καθώς μια φωνή στην παράσταση του Σαββάτου έσπασε τη σιωπή φωνάζοντας «ντροπή σου, Κονιόρδου». Μια άδικη αντιμετώπιση θα λέγαμε για την ηθοποιό που έχει προσφέρει πολλά στο αρχαίο δράμα. Η παράδοση που θέλει το σκηνοθέτη να εμφανίζεται μετά το τέλος της παράστασης στην ορχήστρα για να εισπράξει το χειροκρότημα του κοινού δεν τηρήθηκε αυτή τη φορά. Ο Βασίλιεφ έμεινε στη θέση του, παρά το γεγονός ότι όσοι παρέμειναν έως το τέλος της παράστασης χειροκρότησαν θερμά την κοπιαστική προσπάθεια των ηθοποιών.
Η ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου είχε μετατραπεί για τις ανάγκες της «Μήδειας» σε κατακόκκινη αρένα, ενώ τα κοστούμια των κοριτσιών του Χορού ήταν ασπρόμαυρα ριγέ. Η Λυδία Κονιόρδου έπαιζε με άσπρα, μαύρα και κόκκινα κοστούμια και δεν ήταν λίγες οι φορές που θύμιζε ταυρομάχο σε αρένα, ενώ οι αντρικοί ρόλοι της παράστασης φορούσαν κάτι σαν… μακριές φουστανέλες. Κάθε τόσο οι χοροί και τα τραγούδια διέκοπταν την εξέλιξη του δράματος, ενώ χρειάσθηκε τουλάχιστον μισή ώρα για να κάνει την πρώτη της εμφάνιση μπροστά στο κοινό η Μήδεια. Οι αναφορές της παράστασης ξεκινούσαν από τους βαλκανικούς ήχους του Μπρέγκοβιτς και κατέληγαν στα φλαμένκο και τα ρεμπέτικα. Στις 2 ½ ώρες η παιδοκτόνος δεν είχε ακόμη αποφασίσει αν θα προχωρήσει στο έγκλημα. Κάπου εκεί ο Αγγελιαφόρος (Αγλαΐα Παππά) πλησιάζει το κοινό και ανακοινώνει το θάνατο της Γλαύκης και του πατέρα της Κρέοντα. Το κάνει με επιτονισμούς και επιθετικό τρόπο που προκαλεί αποδοκιμασίες. Στα λόγια της μπλέκονται τα λόγια της Αλεξίας Καλτσίκη στα γαλλικά και του Βασίλη Κουκαλάνι στα αγγλικά. Το κοινό αποδοκιμάζει με πιο έντονο τρόπο και έχουμε αποχωρήσεις, ιδιαίτερα από το άνω διάζωμα. Λίγο αργότερα ο Νίκος Ψαρράς (Ιάσονας) φωνάζει «έλεος» προς το κοινό πάνω στο μοιρολόι του για το χαμό των παιδιών του, προκαλώντας για ακόμη μια φορά τις αντιδράσεις του κοινού που απαντά «έλεος για εμάς». Η κυκλική πορεία της Μήδειας στο άρμα του Ηλιου, σέρνοντας τα νεκρά παιδιά της σαν σε γύρο του θριάμβου, χειροκροτήθηκε ειρωνικά από το κοινό που είχε χάσει πλέον την υπομονή του. Παρά τις αποδοκιμασίες και την έκρυθμη κατάσταση, το σύνολο των ηθοποιών έδειξε να μην πτοείται και να μην επηρεάζεται στο ελάχιστο. Ολα αυτά συνέβησαν στην παράσταση της Παρασκευής, ενώ οι αποδοκιμασίες συνεχίσθηκαν και στην παράσταση του Σαββάτου, που την παρακολούθησαν περίπου 8.000 θεατές, όμως τα πνεύματα ήταν πιο ήρεμα.

«Η αντίδραση είναι υγεία»
«Οι αντιδράσεις του κοινού είναι υγιές σημάδι. Η ύπνωση είναι ανησυχητική… Σαφώς είναι δικαίωμα του καθενός να αντιδρά όπως θέλει απέναντι σε μια παράσταση, όμως ο Βασίλιεφ στηρίχθηκε στην ίδια την υφή του έργου. Τίποτα δεν ήταν αυθαίρετο επειδή έτσι του ήρθε. Κάποιες σκηνές ήταν σκληρές γιατί το ίδιο το έργο είναι σκληρό… Το Σάββατο, το μεγαλύτερο μέρος του πολυπληθέστερου κοινού παρακολούθησε απνευστί την παράσταση. Ισως ήταν πιο ανοικτό και με λιγότερες προκαταλήψεις. Η διάρκεια της παράστασης ήταν μεγάλη, το καταλαβαίνω. Ομως αυτό δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την Επίδαυρο».

Λυδία Κονιόρδου
ΗΘΟΠΟΙΟΣ- ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ

«Σοκαρίστηκα, ήταν πολύ βίαιο»
«Το “έλεος” που είπα την Παρασκευή προς το κοινό το εννοούσα μέσα από την ψυχή μου. Δεν ήμουν σίγουρος ότι θυμόμουν τα λόγια μου για να συνεχίσω. Ηθελα να τους πω να κάνουν λίγη υπομονή για να τελειώσει η παράσταση και μετά ας πουν ό,τι θέλουν… Σοκαρίστηκα και φοβήθηκα μήπως ο κόσμος μπει στην ορχήστρα. Τα κορίτσια του Χορού φεύγοντας δέχονταν κέρματα. Εγώ αναρωτιόμουν τι έπρεπε να κάνω. Το Σάββατο όμως κατάλαβα ότι δεν πρέπει να ανοίγω διάλογο με το κοινό. Οι ίδιοι που με αποδοκίμασαν την Παρασκευή, με χειροκρότησαν το Σάββατο. Το ένιωθα ότι ήταν κοντά μου. Ηταν μάθημα και πήρα μεγάλη δύναμη από ό,τι έγινε».
Nίκος Ψαρράς
ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ελεύθερος Τύπος