Η κοινωνική αντίδραση, που πήρε τη μορφή μαζικών και αιματηρών διαδηλώσεων κατά του καθεστώτος του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, δεν είναι τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα χρόνιων δυσεπίλυτων προβλημάτων μιας χώρας που είναι η πολυπληθέστερη της περιοχής μας και η γεωπολιτική και στρατηγική σημασία της είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι εμφανές ότι «η επανάσταση του γιασεμιού», που ξεκίνησε από την Τυνησία, ήταν ο ισχυρός σπινθήρας που άναψε φωτιές, που μεταβάλλονται σε επικίνδυνες πυρκαγιές για όλα τα αραβικά καθεστώτα, από το Μάγκρεμπ μέχρι τη Μέση Ανατολή. Ήδη διαδηλώσεις κατά των καθεστώτων αυτών σημειώθηκαν στην Αλγερία, στην Ιορδανία, στο Λίβανο, στην Υεμένη.
Ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε προεπαναστατική περίοδο.
Σε όλες τις αραβικές χώρες τα καθεστώτα είναι ανελεύθερα, καταπιεστικά, δεσποτικά και αυταρχικά. Στην Αίγυπτο, ο ήδη γηραιός και ασθενών Μουμπάρακ, μετά από 30 χρόνια στην εξουσία, ετοιμαζόταν να παραδώσει την προεδρία στο γιο του Γκαμάλ. Μετά τις δραματικές εξελίξεις και την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού, που οδήγησαν στην παραίτηση της κυβέρνησης της χώρας, είναι αμφίβολη αυτή η εξέλιξη. Οι διαδηλωτές απαιτούν αποχώρηση του Μουμπάρακ, αλλαγές στο Σύνταγμα και πάταξη της ακρίβειας και της ανεργίας. Αυτά είναι χαρακτηριστικά αιτήματα σε όλα τα αραβικά καθεστώτα, που στενάζουν κάτω από αδίστακτες αστυνομικές πρακτικές και καταπιέσεις.
Όμως, η Αίγυπτος, είναι πολύτιμη σύμμαχος των ΗΠΑ. Κάθε χρόνο εισπράττει 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια σε βοήθεια – οικονομική και στρατιωτική. Θεωρείται από τους στενούς φίλους και συμμάχους των Αμερικανών στην πιο ασταθή περιοχή του κόσμου. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Ομπάμα και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χ. Κλίντον, κάλεσαν τον Μουμπάρακ να προβεί τάχιστα σε αλλαγές και να επιτρέψει να λειτουργήσουν βασικές ελευθερίες και δικαιώματα. Να σημειωθεί ότι προχθές, οι αιγυπτιακές Αρχές απέκοψαν τη χώρα από το διαδίκτυο, γεγονός πρωτοφανές, με καταλυτικές επιπτώσεις για την Αίγυπτο. Ούτε η Κίνα, που ασκεί στενό έλεγχο στο διαδίκτυο, δεν αποτόλμησε αυτό που έκανε το Κάιρο, σε μια προσπάθεια να εμποδίσει την επικοινωνία των Αιγυπτίων μέσω του διαδικτύου.
Ο Μουμπάρακ έκανε κάποιες κινήσεις για να ιππεύσει το χάος, απευθυνόμενος στους συμπατριώτες του και εξαγγέλλοντας μεταρρυθμίσεις. Όμως, δεν άγγιξε τα φλέγοντα, δηλαδή ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, ότι θα αλλάξει άρθρα του Συντάγματος, ότι θα παραχωρήσει περισσότερες ελευθερίες και ότι η Αίγυπτος, επιτέλους, θα εισέλθει στο δρόμο των δημοκρατικών διαδικασιών και ελευθεριών. Ανακύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα: Η «επανάσταση του γιασεμιού», που ξεκίνησε από την Τυνησία, θα προσλάβει διαστάσεις ντόμινο; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, όμως το παρήγορο είναι ότι φαίνεται να άρχισε μια αργή διαδικασία αφύπνισης των αραβικών μαζών, που σταδιακά αναμένεται να οδηγήσει στον εκδημοκρατισμό δεσποτικών καθεστώτων. Να σημειωθεί ότι οι αντιλήψεις των αραβικών μαζών περί ελευθερίας, δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές που επικρατούν και τιμώνται στις δυτικές χώρες.
Η κατάσταση στην Αίγυπτο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και με τη συνήθη απάθεια από την κυπριακή κυβέρνηση και ηγεσία. Με την Αίγυπτο η Κύπρος διατηρεί ανέκαθεν ισχυρότατους φιλικούς και άλλους δεσμούς, και τελευταία ενεργειακούς, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την ΑΟΖ. Η ανεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη λεκάνη της Λεβαντίνης, σε συνάρτηση προς τα ήδη υπάρχοντα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Αιγύπτου, κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο εύφλεκτη. Πολλοί δρώντες στην περιοχή, μεταξύ αυτών και η Κύπρος, ελπίζουν ότι τα πράγματα στη γειτονική και φίλη χώρα θα ομαλοποιηθούν τάχιστα, για πολλούς λόγους. Η κατάσταση στο Λίβανο, η αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ, η κρίση με το Ιράν και οι απειλές κατά των καθεστώτων του Κόλπου επιτείνουν συνθήκες αστάθειες και σοβαρών κινδύνων για την περιοχή. Η γρήγορη ομαλοποίηση και άμεσες μεταρρυθμίσεις στην Αίγυπτο θα εκτονώσουν την κατάσταση.
Το κουτί της Πανδώρας έχει ήδη ανοίξει και δεν αποκλείεται, στο άμεσο μέλλον, ν’ ακούσουμε ανάλογες καταγγελίες και από την άλλη πλευρά, οπότε μπαίνουμε πια σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κανένας δεν θα γνωρίζει ποιος λέγει την αλήθεια και ποιος όχι, ποιος εργάζεται για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων ή συμφερόντων άλλων.
Το κουτί της Πανδώρας έχει ήδη ανοίξει και δεν αποκλείεται, στο άμεσο μέλλον, ν’ ακούσουμε ανάλογες καταγγελίες και από την άλλη πλευρά, οπότε μπαίνουμε πια σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κανένας δεν θα γνωρίζει ποιος λέγει την αλήθεια και ποιος όχι, ποιος εργάζεται για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων ή συμφερόντων άλλων.
Το κουτί της Πανδώρας έχει ήδη ανοίξει και δεν αποκλείεται, στο άμεσο μέλλον, ν’ ακούσουμε ανάλογες καταγγελίες και από την άλλη πλευρά, οπότε μπαίνουμε πια σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κανένας δεν θα γνωρίζει ποιος λέγει την αλήθεια και ποιος όχι, ποιος εργάζεται για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων ή συμφερόντων άλλων.
Όσα αποκαλυπτικά δημοσίευσε η «Σημερινή», σχετικά με τη δράση των φατριών στο χώρο του ηλεκτρονικού τζόγου, αποδεικνύουν την έκταση των κινδύνων που προκαλούνται από την κλιμάκωση των ενεργειών των εγκληματικών στοιχείων. 
Το φάντασμα της «Δημόπουλος»…
ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ μύρια έπονται. Όπως αποκαλύπτεται, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης αρνήθηκε να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη της παρούσας συνεδρίας της το θέμα της πλήρους εφαρμογής από την Τουρκία, της καταδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη διακρατική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον της. Η 26μελής Γραμματεία της Επιτροπής ενημέρωσε τις εθνικές αντιπροσωπίες ότι η Επιτροπή των Υπουργών διατηρεί την εποπτεία της στην ορθή εκτέλεση του πρώτου μόνο σκέλους της καταδικαστικής για την Τουρκία, απόφασης, που αφορά στην αναγνώριση των βιαιοτήτων και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την τουρκική εισβολή. Η Επιτροπή φέρεται ανένδοτη να επιβλέψει την εφαρμογή της απόφασης που, με βάση το δεδικασμένο στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου, άνοιγε το δρόμο για διεκδίκηση αποζημιώσεων από Ε/κ για μη πρόσβαση και εκμετάλλευση των περιουσιών τους στα κατεχόμενα από τον Αττίλα, εδάφη μας. Και το κερασάκι στην πικρή τούρτα του περιουσιακού: Η Επιτροπή γνωστοποιεί ότι, μετά την τελεσίδικη απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος, δεν συντρέχει λόγος να συνεχιστεί η επίβλεψη της ορθής εφαρμογής αυτού του σκέλους της απόφασης από την Τουρκία, αφού στο εξής όσοι Ε/κ θέλουν να διεκδικήσουν περιουσίες τους, καλούνται να προσφύγουν στην «Επιτροπή Περιουσιών» του ψευδοκράτους. Η πιο πάνω συμπεριφορά της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι ακόμα ένα αρνητικό αποτέλεσμα της απόφασης του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος. Ενώ στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου το ΕΔΑΔ είχε αποφασίσει ότι τα δικαιώματα των Ελλήνων στις περιουσίες τους παραμένουν ανεπηρέαστα από την πάροδο του χρόνου, με την απόφαση στην υπόθεση Δημόπουλος το ΕΔΑΔ υιοθέτησε μια εντελώς διαφοροποιημένη θέση. Τι λέγει το ΕΔΑΔ; Λέγει και τα εξής πρωτοφανή: «Το Δικαστήριο θέλει να παρατηρήσει ότι 35 χρόνια αφότου οι (Ε/κ) αιτητές ή οι προκάτοχοί τους απεχώρησαν (!) από τις περιουσίες τους, θα ήταν αυθαίρετο και άδικο να επιβληθεί επί της Τουρκίας η υποχρέωση να αποκαταστήσει τους αρχικούς (Ε/κ) ιδιοκτήτες». Και προσθέτει η απόφαση του ΕΔΑΔ: «Πρέπει να αναγνωρισθεί ότι με την πάροδο του χρόνου η έννοια της ιδιοκτησίας μπορεί να κενωθεί από οποιοδήποτε πρακτικό περιεχόμενο…». Με απλά λόγια, η απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος σηματοδότησε τη νομιμοποίηση μηχανισμών και διαδικασιών της κατοχικής Τουρκίας και του ψευδοκράτους για το περιουσιακό. Οι έντονα πολιτικές, πλέον, αλλά λανθασμένες αποφάσεις του ΕΔΑΔ θα είναι η αρχή του τέλους για το περιουσιακό; Αυτό ακριβώς φαίνεται να τεχνουργείται και από τους Τούρκους αλλά και από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Οι προτάσεις του Προέδρου φαίνονται να κινούνται στο πλαίσιο των γνωστών αποφάσεων του ΕΔΑΔ, αφού έμμεσα αναγνωρίζονται «δικαιώματα» στους σημερινούς χρήστες, δηλ. στους Τ/κ και έποικους κλέφτες. Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Όμως η κατάσταση γύρω από το περιουσιακό χειροτερεύει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει επ’ ουδενί απεμπόληση του αναφαίρετου δικαιώματος του νόμιμου ιδιοκτήτη στην περιουσία
Το φάντασμα της «Δημόπουλος»…
ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ μύρια έπονται. Όπως αποκαλύπτεται, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης αρνήθηκε να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη της παρούσας συνεδρίας της το θέμα της πλήρους εφαρμογής από την Τουρκία, της καταδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη διακρατική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον της. Η 26μελής Γραμματεία της Επιτροπής ενημέρωσε τις εθνικές αντιπροσωπίες ότι η Επιτροπή των Υπουργών διατηρεί την εποπτεία της στην ορθή εκτέλεση του πρώτου μόνο σκέλους της καταδικαστικής για την Τουρκία, απόφασης, που αφορά στην αναγνώριση των βιαιοτήτων και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την τουρκική εισβολή. Η Επιτροπή φέρεται ανένδοτη να επιβλέψει την εφαρμογή της απόφασης που, με βάση το δεδικασμένο στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου, άνοιγε το δρόμο για διεκδίκηση αποζημιώσεων από Ε/κ για μη πρόσβαση και εκμετάλλευση των περιουσιών τους στα κατεχόμενα από τον Αττίλα, εδάφη μας. Και το κερασάκι στην πικρή τούρτα του περιουσιακού: Η Επιτροπή γνωστοποιεί ότι, μετά την τελεσίδικη απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος, δεν συντρέχει λόγος να συνεχιστεί η επίβλεψη της ορθής εφαρμογής αυτού του σκέλους της απόφασης από την Τουρκία, αφού στο εξής όσοι Ε/κ θέλουν να διεκδικήσουν περιουσίες τους, καλούνται να προσφύγουν στην «Επιτροπή Περιουσιών» του ψευδοκράτους. Η πιο πάνω συμπεριφορά της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι ακόμα ένα αρνητικό αποτέλεσμα της απόφασης του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος. Ενώ στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου το ΕΔΑΔ είχε αποφασίσει ότι τα δικαιώματα των Ελλήνων στις περιουσίες τους παραμένουν ανεπηρέαστα από την πάροδο του χρόνου, με την απόφαση στην υπόθεση Δημόπουλος το ΕΔΑΔ υιοθέτησε μια εντελώς διαφοροποιημένη θέση. Τι λέγει το ΕΔΑΔ; Λέγει και τα εξής πρωτοφανή: «Το Δικαστήριο θέλει να παρατηρήσει ότι 35 χρόνια αφότου οι (Ε/κ) αιτητές ή οι προκάτοχοί τους απεχώρησαν (!) από τις περιουσίες τους, θα ήταν αυθαίρετο και άδικο να επιβληθεί επί της Τουρκίας η υποχρέωση να αποκαταστήσει τους αρχικούς (Ε/κ) ιδιοκτήτες». Και προσθέτει η απόφαση του ΕΔΑΔ: «Πρέπει να αναγνωρισθεί ότι με την πάροδο του χρόνου η έννοια της ιδιοκτησίας μπορεί να κενωθεί από οποιοδήποτε πρακτικό περιεχόμενο…». Με απλά λόγια, η απόφαση του ΕΔΑΔ στην υπόθεση Δημόπουλος σηματοδότησε τη νομιμοποίηση μηχανισμών και διαδικασιών της κατοχικής Τουρκίας και του ψευδοκράτους για το περιουσιακό. Οι έντονα πολιτικές, πλέον, αλλά λανθασμένες αποφάσεις του ΕΔΑΔ θα είναι η αρχή του τέλους για το περιουσιακό; Αυτό ακριβώς φαίνεται να τεχνουργείται και από τους Τούρκους αλλά και από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Οι προτάσεις του Προέδρου φαίνονται να κινούνται στο πλαίσιο των γνωστών αποφάσεων του ΕΔΑΔ, αφού έμμεσα αναγνωρίζονται «δικαιώματα» στους σημερινούς χρήστες, δηλ. στους Τ/κ και έποικους κλέφτες. Δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Όμως η κατάσταση γύρω από το περιουσιακό χειροτερεύει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει επ’ ουδενί απεμπόληση του αναφαίρετου δικαιώματος του νόμιμου ιδιοκτήτη στην περιουσία
makelio 